Verhaal

Memorialboxx, een persoonlijk verhaal

Wanneer iemand sterft, heb je altijd het gevoel dat dit niet het definitieve einde kan zijn. Dat ervaarde ik bij het plotse overlijden van mijn broer Olivier in 2001. Doorheen de jaren werd het gemis alleen maar groter, en zijn gedenksteen op de begraafplaats kon mij onvoldoende troost bieden.

 

Ergens voelde ik de drang om een vredig toevluchtsoord te creëren, en het liefst nog thuis - een herdenkingshoekje waar de aanwezigheid van mijn broer zou blijven voortleven. Zijn lach, zijn warmte, en de diepe band, waren kostbare schatten die ik wilde koesteren, niet alleen voor mezelf, maar ook voor de generatie die na mij komen.

Het idee ontstond uit de behoefte om mijn broer in ons dagelijks leven te houden, om zijn naam levendig te houden. Zijn leven was een verhaal dat verteld moest worden, niet in verdriet, maar in viering van wie hij was.

Toen ik op zoek ging naar een passende herdenkingsset, merkte ik al snel dat het bestaande aanbod niet voldeed aan mijn behoeften. Ik zocht naar iets dat subtiel en sereen was. Smaken verschillen natuurlijk, maar ik vond mijn goesting niet (heel veel kitsch). Dus besloot ik mijn eigen visie werkelijkheid te maken.

Daarom ontwierp ik een fotohouder, een eenvoudig en elegant frame om de vele momenten van vreugde die we deelden vast te leggen. Daarnaast ontstond er een set van theelichthouders, een zachte gloed van warmte die zijn spirit symboliseert en ons verbindt, zelfs in de donkerste momenten.

Dit herdenkingshoekje is een levendig eerbetoon aan mijn broer.  Het is een uitnodiging aan mijn twee kinderen, die nonkel Olivier nooit zullen ontmoeten, om hem te leren kennen, om zijn leven te omarmen en zijn erfenis in hun harten te dragen.

Elke keer als ik naar dit hoekje kijk, voel ik troost en verbondenheid. Het is een  eerbetoon aan een leven dat te vroeg eindigde, maar wiens impact blijft voortleven, een zachte herinnering aan de kracht van liefde, zelfs over de grenzen van het leven heen.

A la mémoire d'Oli!