Hey Olivier,
Vandaag is het je sterfdatum.
20 jaar geleden ben je vertrokken naar andere oorden.
Een reis naar het onbekende.
Je was nergens bang voor, dus wellicht ook niet voor dit.
Ondanks de korte tijd samen, liet je een heel groot gemis na.
Onze wegen zijn toen gescheiden, maar nooit doorbroken.
Broers voor het leven. Onvervangbaar.
Jasmine wil graag weten hoe je er uit zag. Ze kent jou van op de foto’s.
Ik probeer het haar allemaal uit te leggen. Je zou onze kinderen zo fantastisch gevonden hebben. T’zijn echte Wynant’jes, het geslacht waar we zo trots op waren…
Ik mis jou, maar ook de neefjes en nichtjes.
Ik mis de familiemomenten, de broer-haat-liefde momenten, de babbels over ma en pa, de gesprekken over het dagdagelijks leven, de vele feestjes en de rustige zondagen. Het is alsof ik je nu nog meer mis dan vroeger. Time heals, hell no.
We gaan verder zonder jou. Maar ooit komen we samen om te vieren. Om te praten, lachen, wenen. Om te drinken. Om te feesten. Om te zeggen dat we van elkaar houden. Om te zeggen dat we elkaar zo f*** hard hebben gemist. Beloofd?
Reis intussen maar verder … tot de dag dat we je tegemoet komen.
Dankbaar voor wie je was, broere!
Gilles